Τόπανε ξηρόμερο, ότι δίχως νερό το πλείστο του, ξερότοπος να πούμε, όπου, μια μέρα κάποτε, έλαχε ε λόγου μου και φύτρω...
Τόπανε ξηρόμερο, ότι δίχως νερό το πλείστο του, ξερότοπος να πούμε, όπου, μια μέρα κάποτε, έλαχε ε λόγου μου και φύτρωσα…
Μα έσωσε νάναι, κάτω απ’ τ’ αφρύδι της λοφοσειράς που παίρνει την ανατολή απ’ τον Πεταλά, η Αμβρακία κι ο Οζερός, να ποτίζουνε γλυκόνερο τα ζα και τα γεννήματα…
Να δίνουνε και ψάρια των ανθρώπω, άκοπα…
Ετούτη η μέρα σήμερα είναι η παγκόσμια του νερού, λένε…
