Τόπανε ξηρόμερο, ότι δίχως νερό το πλείστο του, ξερότοπος να πούμε, όπου, μια μέρα κάποτε, έλαχε ε λόγου μου και φύτρωσα… 
Μα έσωσε νάναι, κάτω απ’ τ’ αφρύδι της λοφοσειράς που παίρνει την ανατολή απ’ τον Πεταλά, η Αμβρακία κι ο Οζερός, να ποτίζουνε γλυκόνερο τα ζα και τα γεννήματα…
Να δίνουνε και ψάρια των ανθρώπω, άκοπα… 
Ετούτη η μέρα σήμερα είναι η παγκόσμια του νερού, λένε…
Αμβρακία ------------------------------------ Οζερός