ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΣ


Ο ανεμόμυλος αποτελεί το σημαντικότερο στοιχείο ταυτότητας των Φυτειών κι αυτό οφείλεται στην μοναδική τοποθεσία που βρίσκεται. Είναι πάνω απ' το οικιστικό τμήμα της κωμόπολης, στην υψηλότερη κορυφή του λόφου (υψόμετρο 375 m), πράγμα που τον κάνει να είναι ορατός από μεγάλες αποστάσεις της ευρύτερης περιοχής και να δεσπόζει σ' ένα απέραντο φυσικό περίγυρο. Η θέα προς και τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα είναι μοναδική και τώρα με τα θεριεμένα πεύκα τριγύρω του φαντάζει αγέρωχος και κραταιός ώστε να αποτελεί σήμα κατατεθέν του χωριού.



 Κάθε τόπος, κάθε Δήμος, κάθε περιοχή, έχει τα σημεία αναφοράς της. Αρχαία και νεώ-τερα μνημεία και κάστρα, μνημεία πολιτισμού και τουριστικά αξιοθέατα υπάρχουν σχεδόν σε όλα τα χωριά του δήμου μας. Πρόσφατα , (8/12/2015), το Δ.Σ του Δημοτικού Λιμενι-κού Τμείου Ξηρομέρου, ενέκρινε την κατασκευή νέου φάρου στο λιμάνι του Αστα-κού, σημείο κατατεθέν της πόλης. Έχουμε και εμείς στη Δημοτική Ενότητα Φυτειών, ανάμεσα στα χωριά μας Φυτείες και Παπαδάτο, ένα σημείο πολιτισμού και  αναφο-ράς της περιοχής που είναι ο ανεμόμυλος.


Ο ανεμόμυλος Φυτειών, ένα απ τα σημεία αναφοράς του ΒΑ Ξηρομερίτικου τοπίου και των χωριών Φυτειών και Παπαδάτου, κυλινδρόσχημη ψηφίδα ομορφιάς, πολιτισμού και παράδοσης ξεπροβάλλει στη κορυφή του λόφου (υψόμετρο 375 m) πάνω απ τα τελευταία σπίτια του χωριού, σαν σιωπηλός μάρτυρας του μόχθου των κατοίκων μιας άλλης εποχής. 


  Το αγνάντεμα των γύρω από τις Φυτείες κοντινότερων αλλά και απόμακρων περιοχών είναι μαγευτικό. Από τον παλιό ανεμόμυλο, το αγνάντεμα καλύπτει περιστροφικά όλες τις περιοχές. Προς βόρεια αγγίζει τα βουνά Τζουμέρκα αλλά και τμήμα του Αμβρακικού κόλ-που. Προς Δ-ΒΔ, πιάνει την οροσειρά των Ακαρνανικών βουνών. Προς νότια φτάνει μέχρι τις λιμνοθάλασσες του Αιτωλικού και του Μεσολογγίου και ανατολικά αγκαλιάζει το όρος Ζυγός, την πόλη και τη πεδιάδα του Αγρινίου με τον Αχελώο ποταμό και τις τέσσερις λί-μνες. Τέλος η θέα ΒΑ, καλύπτει το τμήμα Αγρινίου - Αμφιλοχίας, την εθνική οδό Αγρινίου – Ιωαννίνων και την οροσειρά του Πεταλά.

     Γράφει για τον ανεμόμυλο πέραν των άλλων, ο αγαπητός συγχωριανός και φίλος Γ. Παληγεώργος  στο τεύχος Οκτ Νοε Δεκ 2009, στα «Φυτειώτικα Νέα» του συλλόγου απο-δήμων Φυτειωτών «Το Λιγοβίτσι»

     «….Πρώτα στον ανεμόμυλο χαμογέλαε η αυγή και το τελευταίο χαιρέτημά της στον ανε-μόμυλο άφηνε η μέρα. Στα χαμένα κατάστιχα του χρόνου βρίσκεται το σήκωμα του ανεμό-μυλου. Ποιος νάξερε τάχα να μας πει, ποιος σήκωσε τον ανεμόμυλο και πότε. Τον ηύρανε κει που στέκεται γενιές και γενιές, και γενιές τον άφηκαν πίσω τους. Κι αυτός με τις πληγές που πήρε απ’ των καιρών τα δόντια, στέκεται να μας θωρεί καλοσυνάτα με τη θλίψη του πληγωμένου γίγαντα, του ευεργέτη. Και καρτερεί...

  Η αποκατάσταση και επανάχρηση ενός «ξεχασμένου» δείγματος προβιομηχανικής αρ-χιτεκτονικής υψηλής ιστορικής και τεχνολογικής αξίας, ως δείγμα κοινωνικής ευθύνης του Δήμου, ενισχύει τη μετάδοση οικολογικής και περιβαλλοντικής συνείδησης στους δημότες μας και κυρίως στους νέους. Η αποκατάστασή του δεν είναι μόνο αισθητική αλλά και λειτουργική, θα μπορούσε να είναι ένα τουριστικό και εκπαιδευτικό αξιοθέατο, ένας πόλος έλξης των επισκεπτών της περιοχής, όπου ο κόσμος και ειδικά οι μαθητές της ευρύτερης περιοχής Δυτικής Ελλάδος θα μπορούσαν να μαθαίνουν  τη λειτουρ-γία για την παραγωγή όλων των προϊόντων που παρήγαγε από σιτάρι, κριθάρι και καλαμπόκι με καθαρή αιολική ενέργεια.  

 Ο Ανεμόμυλος Φυτειών, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγµα λαϊκής Αρχιτεκτονικής και τε-χνογνωσίας των λαϊκών τεχνιτών η οποία στις µέρες µας εκλείπει. Η πρωτοτυπία και το χαρακτηριστικό του σε σχέση µε άλλα αρχιτεκτονικά µνηµεία είναι η δισυπόστατη φυσιο-γνωμία του. Ο ανεμόμυλος πρέπει να μελετηθεί και ως αρχιτεκτονική κατασκευή αλλά και ως ένας µηχανισµός, µε ιδιαίτερη φιλοσοφία και κατασκευαστική ευφυΐα σε ό,τι αφορά στον τρόπο λειτουργίας του. 

Αξιολογώντας τη σηµασία προστασίας και διατήρηση ενός τέτοιου παραδοσιακού µνηµείου να καταβληθεί η απαραίτηση προσπάθεια για την αναστήλωσή του, ώστε η επαναλειτουργία του να αναδεικνύει τον σεβασµό στη λαϊκή παράδοση που µας κληροδοτείται µέσα από το µνηµείο καθώς και την ταπεινότητα µε την οποία θα πρέπει ο σύγχρονος µελετητής, χωρίς υπεροψία, να αφήσει να αναδειχθούν οι ι-στορικές, και αισθητικές αξίες του µνηµείου. και πάντα σε συνδυασμό με το υπάρχον πευκόφυτο Δασύλλιο των Φυτειών καθώς και το υπαίθριο θέατρο, που ήδη χρησιμοποιείται για πολιτιστικές εκδηλώσεις.

( Υ.Γ. Στοιχεία λήφθηκαν και από το διαδίκτυο. Είχα αναφερθεί ξανά με προτάσεις προ 10ετίας με έναυσμα από το βιβλίο του συγχωριανού συγγραφέα Μπαμπη Κουβέλη «Το χωριό μου οι Φυτείες Αθήνα 1997» . Ο πρώην Δήμος Φυτειών προέβει σε μερικές εργα-σίες συντήρησης του ανεμόμυλου και του περιβάλλοντα χώρου. Επίσης έχουν αναφερθεί στο θέμα και οι δύο πολιτιστικοί σύλλογοι, του χωριού μας και των αποδήμων Φυτειωτών. 
 Χρήστος Κολοβός)

Follow Me On Instagram